Yes, the post is in Greek and yes, it is not computer related – not even remotely but here it goes. It appeared first on my Facebook feed – a lot of folks liked it so I am republishing here since, in general, my Facebook feed is not open to the general public.
Νομιζω η Marshall δεν χρειαζεται συστασεις αλλα θα γραψω δυο λεξεις για τους μη επαιοντες. Βρεταννικη εταιρεια, διασημη για τους ενισχυτες κιθαρας της με εμβληματικο design και λογοτυπο. Πρακτικα, μια Les Paul σε εναν Marshall ειναι ο ηχος της ροκ μουσικης (φυσικα και υπαρχουν πολλοι περισσοτεροι αλλα ο συγκεκριμενος συνδυασμος ειναι ενα απο τα κλασσικα στανταρακια). Η ιστορια της εν λογω εταιρειας ειναι ικανη να γεμισει ενα βιβλιο κυριολεκτικα, εγω θα επικεντρωθω στην δικια μου, υποκειμενικη εξ’ ορισμου, εμπειρια μαζι της.
Η Marshall ξαναπουληθηκε μεσα σε λιγα χρονια – αυτη τη φορα σε private equity απο Κινα. Οι παροικουντες την Ιερουσαλημ γνωριζουν οτι στην πλειοψηφια των περιπτωσεων, η εξαγορα απο private equity ειναι το δισκοποτηρο της ληθης. Η εταιρεια δεν πεθαινει, υπαρχει για λογους πνευματικης ιδιοκτησιας αλλα υπαρχει μονο στα χαρτια. Παρομοιες περιπτωσεις υπαρχουν και στον χωρο των ενισχυτων – η παλαι ποτε κραταια Randall ερχεται στο μυαλο.
Πριν πω 2-3 αποψεις, αναγνωριζω τις καλες προθεσεις του προηγουμενου ιδιοκτητη – η ροκ μουσικη εχει πεσει σε δημοτικοτητα και προσπαθησαν να δημιουργησουν παραπανω πηγες εισοδηματος, απο bluetooth ηχεια (εχω ενα! παρα πολυ καλο!) μεχρι κα ιψυγεια (ΟΚ, απο αυτο δεν πηρα) και ακουστικα για καθε γουστο. Στην πορεια ομως (και ξερω οτι το λεω αυτο απο την ανεση του να κοιταω πισω στο χρονο με την ανεση μου απο τις κερκιδες) στρατηγικα λαθη του παρελθοντος τους οδηγησαν στη Limbo.
Η υποθεση εργασιας μου ειναι η παρακατω: σπαμε την αγορα των ενισχυτων σε τρια τμηματα: entry-level, professional gear, high-end. Στα μεσα του 90 η Marshall κυριολεκτικα ειχε κλεισει το σπιτι του ανταγωνισμου σε τουλαχιστον δυο τομεις – ισως και σε ολους. Η εφαρμογη της ιδεας λαμπατη προενισχυση, τσιπατη ενισχυση εδωσε μια εκπληκτικη σειρα ενισχυτων (Valvestate 8XXX series). Αυτος ο συνδυασμος κρατουσε το κοστος αρκετα χαμηλα, στο ανω οριο του entry level. Η ποιοτητα κατασκευης αλλα και ηχου ηταν για τοτε απο αλλο πλανητη απλα (για τα λεφτα). Ξαφνικα οι 15-20 Πυργο που ασχολουμαστε με ροκ ηχο σαν παιχτες (ηρωες σε μια πολη που η μουσικη ηταν συνηθως σκυλαδικο, δημοτικο, δημοτικο σκυλαδικο και αντε κανα eurodance Γ’ διαλογης) βρεθηκαμε να παιζουμε με εναν ενισχυτη ο οποιος οχι μονο ηταν αξιολογος απο μονος του και ποιοτικος για καθε χρηση αλλα ειχε και το wow effect οτι μπορουσες να πας, να αγορασεις CD απο μεγαλες μπαντες του χωρου και να ειναι ειτε ο πρωταρχικος ενισχυτης ειτε να συμπληρωνει το ηχητικο φασμα σε τρελες παραγωγες (που στεκουν ακομα και σημερα). Για την ιστορια, ειχα τον 8080, ενας στενος φιλος ειχε τον 8040 και ο εργαζομενος γνωστος τον 8100 με 4Χ12. Αυτο απλα ηταν αδιανοητο για την εποχη – οτι σε εποχη που αφενος τα μηχανηματα ηταν πανακριβα, αφετερου ειχαμε και δραχμη, ειχες προσβαση σε μηχανημα το οποιο αν ηξερες, σε πηγαινε μακρια πολυ μακρια. Περιττο να πω οτι η παραπανω σειρα πουλουσε παγκοσμιως σαν ζεστα ψωμακια.
Στο αμεσως επομενο κλιμακιο, οι λαμπατες κεφαλες ειτε μαμισιες ειτε πειραγμενες ηταν κλασσικο στανταρακι σε μεγαλους επαγγελματιες του χωρου. Τα κυκλωματα επετρεπαν ευκολη μετατροπη, οποτε οι μπαντες του σκληρου ηχου επαιζαν με τη χαρακτηριστικη “”Μαρσαλιλα” που λεει και ενας συνεργατης. Οποιοδηποτε στουντιο σεβονταν τον εαυτο του ειχε ΚΑΙ Marshall. Αφηνω στην ακρη οτι στις μεγαλες συναυλιες, οι (κουφιες) καμπινες Marshall με το λογοτυπο ηταν στανταρακι.
Και φυσικα το παραδακι ερεε αφθονο και η Marshall, παροτι γιγαντας, ειχε και καινοτομια και χιουμορ (π.χ. εβγαλε μια κεφαλη για να τιμησει την ταινια Spinal Tap, η οποια πηγαινε ως το 11). Ομως αυτο αρχισε σιγα σιγα να αλλαζει. Η 2η σειρα Valvestate εγινε παραδειγμα προς αποφυγη (ακομα και σημερα, η σειρα 8ΧΧΧ στα μεταχειρισμενα ειναι πιο ακριβη απο τη μεταγενεστερη VS) – χανοντας τεραστιο ποσοστο απο την entry level αγορα. Στην professional και high grade αγορα εμφανιστηκαν νεοι κατασκευαστες, εγιναν νεες συνεργασιες με μουσικους οποτε αρχισε πιεση και απο εκει. Η Marshall πηρε μερικες τραγικες αποφασεις κατα τη γνωμη μου – και σιγα σιγα αρχισε να χανει την απολυτη κυριαρχια σε κομματια της αγορας. Χαρακτηριστικα αναφερω οτι οταν μετα απο χρονια ξαναρχισα να παιζω κιθαρα, η αυτοματη αγορα για ενισχυτη για το σπιτι ηταν σειρα MG. Εμφανισιακα τα ειχε ολα, το κλασσικο χρυσαφι και το λογοτυπο ηταν εκει, τα υπολοιπα ομως ειχαν εναν παλιψημστο αερα και σιγουρα δεν ειχε φτιαχτει με μερακι (ευτυχως το εσπρωξα σε καλη τιμη σχετικα συντομα), τα modelling μοντελα δεν καταφεραν να εκθρονισουν τους κλασσικους κατασκευαστες και στο pro/high end δεν υπηρχε κανεις λογος περα ισως απο νοσταλγια να σκασεις οσα ζητουσε η εταιρεια. Δεν ηταν κακα μηχανηματα σε καμμια περιπτωση κατα τη γνωμη μου απλα δεν ηταν καινοτομα – το “ομαδα που κερδιζει δεν την αλλαζεις” στον υπερθετικο του βαθμο (τι διαολο; Γερμανοι μανατζερ ηταν). Βαζοντας και στην εξισωση οτι ειτε σε ενα καλο modeller μπορουσες να εχεις καλη εξομοιωση ειτε με κανα πεταλι προενισχυτη και τα πραγματα σκουραινουν απο πωλησεις.
Οτι η μουσικη ροκ (χρησιμοποιω τον ορο ροκ με την οσο ευρεια εννοια γινεται) σιγα σιγα αρχισε να σνομπαρεται απο τις μεγαλες δισκογραφικες, οι οποιες κυριως δουλευουν με legacy acts, και την στροφη προς το underground (κατι το οποιο αξιζει περαιτερω αναλυση στο μελλον) και η αλλαγη του mainstream σε μουσικη που απλα δεν χρησιμοποιει πραγματικες κιθαρες η μπασα αρχισαν να συρρικνωνουν το μεριδιο της πιτας για ολους τους κατασκευαστες. Η αντιδραση της Marshall ηταν η σωστη ιδεα αλλα με εντελως λαθος εκτελεση: δημιουργησαν εναλλακτικες πηγες εσοδων με τα προαναφερθεντα ακουστικα, ψυγεια, μπλουζακια κτλ αλλα δυστυχως στο κυριο προιον εμειναν επιεικως στασιμοι – πολυ λιγα νεα πραγματα τα οποια ποτε δεν καταφεραν να εχουν τη θεση που εχει πχ ενας JCM στο πανθεον. Ερχομαστε στο σημερα, το private equity αγοραζει τη Marshall για να την ξεκοκαλλισει και να παει και επισημα τεχνογνωσια και τεχνογνωτσες προς Κινα μερια και, προσωπικα, η ολη κατασταση μου φαινεται εξαιρετικα δυσοίωνη απο οπου και να το δεις.
Με βαρια καρδια λοιπον, μαλλον ολοι πρεπει να πουμε αντιο στην παλαι-ποτε αυτοκρατορια που κατεκτησε τον κοσμο. Αντιο Marshall, μας χαρισες και μας χαριζεις απειρες στιγμες ευχαριστησης τοσο σαν παικτες, οσο και σαν ακροατες, θα σε θυμομαστε για παντα. Σας αφηνω, ενεκα της ημερας παω να παιξω λιγο με τον 8100
Athanasios Kostopoulos 